The last days....

De laatste schoolweek is aangebroken. De tijd gaat zo snel. Door alle drukke schoolweken en de tripjes in het weekend is het opeens al bijna voorbij! En wat een pech, deze week zijn er exams. Of te wel: weinig les en veel toetsen :(

Maandag 12 augustus

Omdat de groep (met de 50+ers) vandaag opnieuw bij mij op school komt verven vertrekken we 's ochtends samen naar school. 7 boda's vinden is nog een kleine opgave, maar binnen 10 minuten is iedereen onderweg. Vandaag heb ik een saaie dag. Voor en na de lunch maar een lesje in P4, rekenen en engels. Voor 12:20 heb ik dus weinig te doen. Ik buurt even bij P5 en we spelen galgje omdat ze daar ook niks aan het doen zijn. Wanneer hierna de Engels leerkracht voor P5 binnenkomt besluit ik om de groep te helpen met verven, aangezien er verder weinig te doen is. Ook werkt mijn SIM-kaart natuurlijk nog steeds niet, dus me vervelen op FaceBook is ook geen optie :P Dan rond een uurtje of 11 komt Eva aan en houd ik met haar en Ronnie een evaluatie over mijn vier weken als vrijwilliger. We bespreken positieve dingen maar ook aandachtspuntjes. Zo benoem ik het feit dat het herhalen weinig zin heeft, als je een week later precies dezelfde opdracht geeft. Wanneer met een Engels les bijvoorbeeld 'revision' wordt gedaan, bespreekt de leerkracht precies dezelfde opdracht als de week ervoor. Er wordt dan ook meer getest hoe goed leerlingen de opdracht nog weten in plaats van of leerlingen bepaalde vaardigheden toe kunnen passen. Dit zie je ook erg terug in het werk van de leerlingen. Daarnaast vind ik het ook opmerkelijk dat leerkrachten een instructie of opdracht geven aan de leerlingen, en vervolgens de klas uit gaan om buiten te chillen met de andere leerkrachten. Zo kun je leerlingen natuurlijk nooit direct helpen wanneer ze een vraag hebben of wanneer ze ergens gewoon minder goed in zijn dan de rest van de klas. De wat langzamere leerlingen zullen zo altijd de onderste laag blijven, en zelfs elke keer maar weer verder achter gaan lopen. Want wanneer een leerling iets niet begrijpt, wordt dat genegeerd en er wordt gewoon doorgegaan naar het volgende onderwerp. Tr. Ronnie is het helemaal met me eens en vertelt dat hij dit al vaak met de docenten besproken heeft, maar dat ze naar hem niet echt luisteren. We spreken daarom af dat ik het woensdag in de vergadering ook nog maar eens met de leerkrachten bespreek, omdat het goed is als ze het ook maar steeds weer van iemand anders horen. Ik ben benieuwd.

Hierna is het alweer bijna tijd voor mijn lesjes. Ik geef een niet zo bijzondere les Engels. Vervolgens hebben we pauze, en krijgen we avocado bij onze Posho! Feest. Ook de wiskunde les is niet heel speciaal. We proberen weer eens wat andere breuken uit en ik probeer het inzicht van de leerlingen en het besef van wat een breuk nou eigenlijk doet weer wat te vergroten door breuken te vergelijken. Welke is groter: 1/2 of 1/4. Gek dat elke keer wanneer je een opdracht anders vormgeeft de leerlingen steeds weer opnieuw uitleg en Ciapatti's op het bord getekend nodig hebben. Ook dit laat weer zien dat de kinderen echt te jong zijn en nog niet helemaal klaar zijn voor het gebruik van breuken. Ook hierna spendeer ik weer wat tijd bij P5 waar we weer wat spelletjes spelen. Ook ben ik blij met de enkele SMS'jes die ik die dag ontvang. Toch nog wat contact met de buitenwereld ;) (hoezo verslaafd aan je telefoon). 

Om 16u wil ik snel naar de MTN. Ik vertel de leerkrachten dat mijn SIM-kaart het niet doet en vraag ze welke MTN-service het dichtst bij is. Tr. Tim zegt dat hij wel een vriend heeft die bij de MTN werkt en deze man wordt gelijk gebeld. Tr. Tim geeft wat instructies aan een boda driver en ik heb eigenlijk geen idee waar de MTN zich bevindt, maar we gaan al op pad. Ik word down-town afgezet. Hier zie je gelijk meer gehandicapte mensen op straat en meer straatkinderen. Niet altijd een fijn gezicht. Ook mijn tas houd ik maar dicht bij me. De boda driver vertelt me waar ik een moet en dat ik op mijn spullen moet letten, als ik het niet kan vinden moet ik het onderweg maar aan iemand vragen, maar let wel op aan wie je het vraagt... Spannend! Gelukkig heb ik de MTN snel gevonden. Het is een héle grote winkel met wel een stuk of 12 balies en waar een stuk of 30 mensen al in de 'wachtruimte' zitten. Ik moet een nummertje aanvragen. Shit B0475 denk ik, terwijl ik op het briefje van een man voor me B0463 zie staan... Op een of andere miraculeuze wijze ben ik één minuutje later al aan de beurt. Ik ga snel naar de balie en het probleem wordt eigenlijk gelijk opgelost. Ik kom er alleen wel achter dat mijn visa maar geldig is tot 19-08, terwijl ik de 21e pas terug vlieg... O oh. Gelijk een nieuw probleem erbij dus. Thuis gekomen vraag ik gelijk verlenging voor mijn visa aan, Carola vertelt me namelijk dat de boete best hoog kan zijn. Ze helpt me met de aanvraag en ook dat is snel geregeld. Nu maar wachten op de (hopelijke) goedkeuring. 

's Avonds maken we nacho's met iets teveel kaas en chillen we lekker aan tafel met de 50+ ers. Morgen gaan ze een spel en sport dag houden op de school en ik kan ze met veel dingen helpen. Leuk. Ook krijg ik van mijn vaste boda driver spraakmemo's  met de mededeling dat hij me echt héél, héél erg mist. Ik denk dat ik dat boda leren rijden toch maar even afsla. Nodige belletjes worden nog gedaan en vervolgens ga ik lekker op tijd slapen. Omdat ik mijn knuffel van thuis (Hippie) niet heb meegenomen maar hem toch erg miste, heb ik hier een kleine vervanger gekocht. Deze houdt me goed gezelschap in mijn dromen. :) 

Dinsdag 13 augustus

Zoals benoemd heeft de groep vandaag een sport- en speldag op school. Eerst met P4 en 5, vervolgens met P6 en 7. Dit is heel erg gezellig en erg leuk. Eerst spelen ze een uur lang buiten vier spellen. Waarbij er dus vier groepjes gemaakt worden en er wordt gerouleerd. Bij een spel strijden de kinderen binnen de groep tegen elkaar. Ze geven bekertjes water door en rennen vervolgens naar de andere kant van het plein om het bekertje te legen. Omdat er hier vaak een oneven aantal is, word ik ingezet om bij de groepjes aan te sluiten. Dit is erg leuk en gezellig. Wel ga ik een keer vol onderuit, waar ik een mooie schaafwond aan mijn hand aan overhoud (auw). Hierna spelen we in het lokaal bingo en kleuren we met de kinderen. Ook spelen we tikkertje met de leerlingen. Ik vind het heel leuk om dit ook met P4 en 5 te doen. Ik merk dat de kinderen al wel een beetje aan me gehecht zijn en dat we echt een band op hebben gebouwd, in 3,5 week. Erg leuk en speciaal! 's Middags is de tweede groep aan de beurt. Zij doen eigenlijk steeds hetzelfde. Hun groepjes zijn gelukkig meer gelijk verdeeld, waardoor ik mee kan doen met flesjesvoetbal. Dit is lachen, gieren, brullen. Tr. Larence, mijn aanbidder, doet ook mee en de strijd is aan. Een aantal kinderen en ik strijden tegen een aantal kinderen en Tr. Larence. Terwijl er af en toe ook een ander flesje omgaat. Dit gevoetbal eindigt ook in een watergevecht, wat ik misschien zelf gestart heb. Nog 3uoverleven terwijl ik volledig doorweekt ben, maar het was gelukkig wel gezellig ;) Hierdoor merk ik wel dat ik het voetballen, en het sporten in het algemeen, hier wel heel erg mis. Dat is normaal toch wel echt een uitlaatklep, afleider en gezelligheidsmomentje in mijn week. Na al deze pret geef ik nog een kort lesje Engels in P3 en blijf ik even hangen om te springtouwen met de kids. 

De rest van de dag is niet zo bijzonder. We eten de restjes van gister en bakken tosti's. Nu heb ik het beste plekkie van de bank veroverd, want ja, het hoekje is toch wel écht de beste plek, type ik even m'n blogje af en luister wat muziek. Wat ik ook lastig vind aan vier weken in het doingoood-huis is dat je nooit echt even lekker alleen kan zijn. Als je op school bent, is het chaos met blije kids, wanneer je thuiskomt zijn er altijd 14 andere mensen om je heen, wanneer je in bed ligt lig je ook met 3 anderen in een kamer. Er is nooit een momentje om even zelf op te laden en ik merk dat ik dat af en toe toch wel even nodig heb. Ondanks dat ik normaal altijd de bezige bij en het gezelschapsdier ben. Je leert jezelf ook wel echt goed kennen, zo ver weg van je 'normale leven'. 

Eigenlijk is een 'lievelingsleerling' natuurlijk niet echt geoorloofd. Toch heb ik er een paar. Dit is Angela uit P5. Echt een schatje. In P3 heb ik Vanessa en in P4 heb ik Tonni en Morris. Allemaal schatjes. 

Ook willen ze allemaal graag mijn haar hebben. Doet het ook goed op foto's ;)