Slippi Falls

Vrijdag 9 augustus

8u 's ochtends vertrekken we naar Sipi Falls. Weer een rit van 6u, yes. Ik lees de Linda, die eigenlijk verrassend leuk blijkt te zijn, en kijk veel naar buiten. Dit keer is de natuur weer heel anders dan vorig weekend. Veel groener, meer bomen en bergen. Ook staan er overal kleine hutjes. Zeg maar de hutjes uit het Afrika museum: daar lijken ze op. Ik vraag me af of mensen hierin wonen of alleen koken?  Ook ken ik inmiddels de ringtone van Elijah, onze driver, beter dan het geluid van mijn wekker. Deze man wordt zo vaak gebeld, echt wonderbaarlijk. 

Rond 14u komen we aan. Opnieuw een resort met prachtig uitzicht!

We krijgen een kleine lunch, omdat we te laat zijn voor de echte lunch, en eten dus een broodje met ei. Best prima! Hierna gaan we naar een koffie-plantage. Dit is echt heel erg leuk. We maken een kleine wandeling off-road en komen bij het huis van een stel. In hun achtertuin staan enorm veel koffiebonen. Eerst plukken we bonen. Deze hebben een rode schil als ze rijp zijn. Wanneer je de boon uit de schil haalt blijft er een plakkerig boontje over. Deze kun je 

1. Planten. Dat is ook wat we vervolgens doen. De man van de plantage doopt de boom naar 'Jamilla' en zegt dat ik over 5 jaar terug moet komen, want dan kan ik koffie maken van mijn eigen boom!

Of 2. Drogen. Wanneer je de bonen laat drogen kun je er later weer een velletje vanaf halen. Dit kan je ook doen door met een soort mega vijzel te gaan stampen. Ook is het handig als je daarbij liedjes zingt, want dan gaat het sneller ;) Na het stampen gooi je alles uit de vijzel op een bord. Je moet dan alles omhoog gooien en tegelijkertijd blazen, want dan blaas je alle schillen ertussenuit. Zo houd je weer bonen over. Deze rooster je in een pan. Wat ik erg verbazingwekkend vind is dat er binnen in een aparte ruimte wordt gekookt. Vuur wordt gestookt en mijn ogen beginnen te tranen van alle rook die ervan af komt. Echt niet gezond. Na het roosteren moet je de bonen opnieuw stampen om het laatste velletje eraf te halen en om het fijn te malen. Nu heb je koffiepoeder. De gids gooit er ondertussen de volgende uitspraak tussendoor 'God created the world, and de Dutch created Holland'. Heel grappig en gaaf dat ze dat zelfs hier weten ;) We gaan opnieuw richting de 'keuken' om het poeder te mixen met kokend water. Omdat ik tijdens het plukken per ongeluk drie bonen van de boom aftrok in plaats van een, werd ik gedoopt tot 'the lazy farmer'. En omdat de drie dames er steeds grapjes over maken, mag ik nu de koffie maken. We noemen het koffiepoeder natuurlijk 'The Lazy Farmer coffee' en koffie wordt gezet. Deze is heerlijk! 

Na de koffie gaan we terug naar het resort. Hier krijgen we een vier gangen menu! We beginnen met geroosterde zoete aardappel toast met guacamole. Hierna een pompoensoep. Hoofdgerecht rijst, aardappel en kip met heel veel groenten en saus. Het toetje is iets met gefrituurde banaan. Erg lekker allemaal! De wereld blijkt erg klein want tegenover ons zitten een Nederlandse vader en zoon, ook uit Nijmegen. De vader blijkt ook nog eens de regisseur van Zembla!! (Dat is toch cool) We kletsen met hen, maar zij gaan vroeg naar bed aangezien ze de volgende dag om 7u 's ochtends weer vertrekken. We spelen nog een paar potjes regenwormen (waar ik er zeker een van win :)) en gaan vervolgens ook slapen. 

Zaterdag 10 augustus

Om kwart voor acht gaat de wekker. We kleden ons snel aan en gaan richting het ontbijt. Wel wordt onze weg even verspert door een schattig hondje die voor onze deur aan het slapen is. 

Na het ontbijt vertrekken we om de drie watervallen te spotten. Het is alleen erg bewolkt en we kunnen niet verder dan een meter voor ons uitkijken. Dat is erg jammer. De gids besluit om eerst naar de top te gaan, omdat hij hoopt dat het hierna opklaart. Op alle uitzichtpunten hebben we prachtig wit uitzicht ;)

Wel komen we onderweg een hele leuke Kameleon tegen: Frank. Ik vind hem eerst een beetje griezelig maar uiteindelijk durf ik hem ook op te pakken!

We komen bij de eerste waterval, de laagste in hoogte (30 meter). We horen hem wel maar kunnen hem niet erg goed zien. We lopen eromheen. Als we aan de andere kant zijn is het een beetje opgeklaard. We maken wat leukere foto's ;) en lopen weer verder. Ondertussen komen we onderaan de laagste waterval, waar het ook erg mooi is. We gaan over riviertjes heen door over boomstammen te lopen (wat nog best spannend is) en gaan tussen rotsen door om de weg te vervolgen. Ook komen we een school tegen. Ze zijn een promotiefilmpje aan het maken voor de school en we moeten echt mee dansen! We dansen mee, terwijl we eigenlijk de tekst van het lied en het dansje niet kennen, en komen dus blijkbaar op een filmpje. Een bijzondere gewaarwording want hierna wil iedereen met ons op de foto. Heel gek, ik ben blij dat ik geen beroemdheid ben.

Om ongeveer 12u begint het heel erg hard te regenen. De wegen worden nog gladder dan dat ze al waren en dat terwijl we aan het afdalen zijn. Slippi Falls! Het is glibberig en iedereen is wel één keer onderuit gegaan. In het begin is het erg grappig en hebben we allemaal de slappe lach. Als het echter een uur later niet heel veel beter is, en we blijven vallen is het niet zo leuk meer. Wel zien we de derde waterval nog van onderen. 

Om 13u zijn we terug voor de lunch, welke we pas om 14u krijgen vanwege 'mechanische problemen' :P Omdat we natgeregend zijn is het redelijk koud, en de lucht is nog steeds erg donker... We hopen dat het toch een beetje opklaart, we zouden namelijk gaan abseilen. We spotten een aapje!

Na de lunch trekt de wereld opeens open. We gaan naar de hoogste waterval (100 meter), wat gelukkig maar 5 minuutjes lopen is! We wachten tot alles klaar en aan elkaar geknoopt is, en dan kunnen we vertrekken. Ira en Loret gaan eerst. Simone en ik mogen hierna. Best fijn want dan kun je al een beetje kijken hoe het gaat! Over het randje klimmen is het engst. Je moet jezelf gewoon laten hangen. Hierna kan je tegen de rots aan naar beneden lopen, wat nog best leuk is want dan kan je een beetje tegen de rots aanspringen. Hierna wordt het echter weer heel erg eng. Na 20 meter lopen moet je gewoon gaan hangen. Je gaat dan nog 80 meter verder omlaag, terwijl je daar maar hangt. En wat doe je als je aan een touwtje hangt, je kijkt naar beneden want je wilt weten hoe ver je nog moet... En dat is doodeng! Het is zo hoog, ik kan er niet echt van genieten. Wel ben ik trots dat ik het toch gedaan heb! 100 meter is echt hoog. Beneden aangekomen moet ik een tak grijpen, omdat ik anders in de waterval belandt. Ook onze driver, Elijah, besluit om het toch te doen. Eigenlijk was hij heel bang maar toen hij ons zag wilde hij ook! Erg gaaf. Wanneer iedereen beneden is moeten we helaas weer omhoog lopen ;) Als een lange slinger gaan we! Het is net carnaval. 

Hierna gaan we nog verder eest langs een grot. Hier liggen allemaal mooie stenen, die de bevolking ook aan ons probeert te erkopen. Wel erg gaaf. Hierna langs de laatste waterval (80 meter). Deze is ook erg mooi. Elijah vertelt dat er wel erg veel water is. Vorig jaar zat hij naast het water op een rots, waar nu ook erg veel water overheen stroomt. Hierna gaan we terug naar het resort om snel te plassen en de auto te pakken naar een uitzichtpunt. We gaan voor de zonsondergang. Aangekomen is er echter geen zon te zien, alleen veel prachtige wolken ;) We blijven hier heel even hangen en maken wat leuke foto's. 's Avonds eten we eer vier gangen en win ik weer een potje regenwormen! Hierna gaan we op tijd naar bed. 

Zondag 11 augustus

De wekker gaat weer rond 07:45. We ontbijten en ik kom erachter dat mijn SIM-kaart het niet meer doet.... Eerst maar eens 6u terugrijden. Onderweg stoppen we bij een hostel omdat we alle vier héél nodig moeten plassen. Rond 15:30 zijn we terug. Kampala inkomen was echt een ramp, want het was enorm druk op de weg. We gooien snel onze spullen uit de tas en vertrekken naar Java's: Lunchen. Echt lunchen is het niet meer als ik om 16:30 een soort wrappies met kip eet. Ook kopen we hier taart om thuis op te eten, hihi. We gaan verder naar Garden City Mall, ik wil hier naar de MTN-service voor mijn SIM-kaart. Deze is echter gesloten vanwege het offerfeest. Kut. Dan maar eerst boodschappen doen. Het is mega druk in de winkel (vooral met moslims) en we verzamelen snel alles wat we nodig hebben. We zoeken een paar boda drivers en Simone zoekt ondertussen een MTN-service die wel open zou zijn. Na tien rondjes met de boda hebben we eindelijk het winkelcentrum gevonden. Shit, ook gesloten. Dan morgen maar weer. We nemen een uber naar huis. Omdat we allemaal niet echt honger hebben spelen we regenwormen (waarvan ik weer een potje win, yes!) en eten we uiteindelijk taart. Iedereen is zo moe dat we om 22u allemaal al liggen te slapen.