Weeekend!

Zaterdag 27 juli

Vandaag lekker uitslapen! Dat had ik even nodig na het schoolreisje 😉 Rond tien uur staan we op en eten we een heeeeerlijk gebakken eitjes. Yum. Dat is eens wat anders dat getoast brood met pindakaas. Ik zing lekker hard mee onder de douche (vooral ‘zaterdag’ van blΦf doet het goed) en krijg vervolgens daverend applaus van Simone en Iris. Hierna vertrekt Iris al naar de pedicure, dit schijnt mega goedkoop en heel chill te zijn hier. Simone en ik chillen ongeveer de rest van de ochtend en ik schrijf de weekblog (waar ik toch redelijk lang mee bezig ben, ik moet dit eens wat beter bijhouden ;P). Hierna belt Iris, ze is klaar met de pedicure. Net als we willen vertrekken komen er al 8 mensen van de social safari experience  (SSE) aan. Oops, wij willen net weg dus we stellen ons snel voor en gaan richting Garden City Mall, waar Iris op ons wacht. We komen aan en gaan naar Java’s, waar we Iris haar afscheidslunch houden ☹ Ik eet een lekkere sandwich met kip en geniet van een goeie smoothie. Java’s is echt DE plek om met smoothies, ijskoffie, taart en heerlijke lunches je buikje te vullen. Hierna vertrekken we naar de craft market. Geniaal weer. 100 winkels met opnieuw redelijk dezelfde spullen als in Entebbe. Weer kan ik mezelf afvragen waarom we 50 winkeltjes binnen zijn gegaan, aangezien ze (alweer…) bijna allemaal hetzelfde verkopen 😉 Het was wel erg gezellig en ik ben al heel goed geworden in onderhandelen! Het is eigenlijk al belachelijk hoe goedkoop alles is, maar ja je betaalt toch mzungu prijs en dat wil je natuurlijk eigenlijk niet. Hierna zijn we toch wel moe van al dat afdingen en gaan we terug naar het huis. De andere vijf mensen van de SSE zijn aangekomen (allemaal meer 40+ers) en we kletsen gezellig met ze. Ik bereid mijn lessen voor volgende week al voor en vouw hiervoor een paar dieren. Eens wat anders doen dan wat ze normaal doen lijkt me een leuke uitdaging!

’s Avonds eten we nog gezellig pasta met Iris. Omdat er voor de SSE’ers wordt gekookt en wij zelf moeten koken is het redelijk chaos in de keuken. We gebruiken de buitenkeuken, welke trouwens echt heerlijk is, ik wil dit later ook! Ook met douchen is het redelijk chaos. Carola (van de organisatie) fluistert even dat ik ook naar het guest house kan om te douchen. Dit bleek een heel goed plan. De douche daar is lekker warm en er komt genoeg water uit! Er was alleen geen licht. Met mijn zaklampje ga ik de douche in om vervolgens een middelgrote hagedis te ontdekken op het plafond. Ik hou hem de hele tijd goed in de gaten. Op gegeven moment draai ik me één seconde om, om mijn shampoo te pakken …. En ja hoor, hagedis verdwenen. Lichtelijk in vluchtmodus schijn ik rond met mijn zaklamp om de hagedis te traceren. Dit lukt helaas niet. Snel verder douchen dan maar! Na het douchen nemen we afscheid van Iris. Hierna chillen we nog even met de nieuwe mensen, zij gaan echter vroeg slapen. Een paar belletjes naar het thuisfront worden nog gepleegd en vervolgens lekker naar bed.

Zondag 28 juli

Ik kon niet zo lekker slapen vannacht. Ik was gewoon niet moe. Ik viel laat in slaap en werd ook weer vroeg wakker. Huh, maar m’n internet doet het niet meer?? Omdat de SSE groep vroeg weggaat kan ik Eva en Carola nog even om hulp vragen. Niemand snapt wat er aan de hand is, dan straks maar even langs de service centre. We bakken opnieuw ei (yummie) en ontbijten lekker. We vertrekken richting de St. Pauls Cathedral (Namirembe Cathedral). We zijn iets te laat voor de Engels dienst maar pakken het laatste half uurtje mee. Erg leuk om te zien. Eigenlijk heb ik in Nederland nog nooit een kerkdienst gezien, maar er werden redelijk wat liedjes over jesus gezongen, zelfs met drumstel! Hierna pakken we de boda richting de Moskee. Deze blijkt erg dichtbij, oopsie. De moskee is erg mooi. Hout uit Congo, glas uit Italië, lampen uit Egypte. We moeten hier geheel traditioneel gekleed

(ha ha, gelukkig ben ik geen moslim 😉). Ook beklimmen we de 19 meter hoge toren. Hier kun je uitkijken over heel Kampala en god… wat is deze stad groot. 2 miljoen inwoners, dat wist ik, maar god. Je kan super ver kijken en overal is nog stad.

Hierna vertrekken we naar Oweno market. Dit is toch een ervaring. Met mijn rugzak op mijn buik lopen we hier door fruit, groente, vis, vlees, schoenen en kledingkraampjes. Iedereen noemt je mzungu (of te wel geldmachine, in dit geval). Foto’s maken hebben we hier maar even over geslagen, aangezien het niet als een beste wijk bekend staat. Ook spot ik een aantal darmen, een hart, varkenspoten en de geur van de vis is ver-schrik-ke-lijk. Mijn maag draait zich even tien keer om. Ook kopen we hier ‘lemons’ van buiten groen maar van binnen oranje. Ik vraag wat het is, maar het zijn echt lemons. “But they are orange” is mijn verbaasde respons. De mensen moeten hierom erg lachen en we nemen maar aan dat het lemons zijn. Volgende stop: Kabaka’s Palace. Het paleis van de koning van dit deel van Oeganda. Als ik het goed heb begrepen is Oeganda een beetje apart. Er zijn veel clans welke allemaal een eigen koning hebben. Het land wordt echter bestuurd door de President. Logisch toch? Het paleis is erg indrukwekkend. Het gebouw zelf stelt niet zoveel voor. Echter zit achter het paleis een soort schuilkelder. Hier werden tot ongeveer 1970 mensen gemarteld, opgesloten en uitgehongerd. Als je iets verkeerds deed, de koning niet supportte of gewoon ‘s nachts nog op straat was werd je stiekem opgepakt en eerst de hele dag rond gereden. Mensen dachten dat ze ver weg waren, misschien wel aan de grens bij Congo. Maar eigenlijk werden ze midden in de stad gewoon opgesloten. Vijf kleine hokjes waar een stuk of honderd mensen in opgesloten werden. Een hek ervoor dat onder stroom stond. Mocht je nou toch het hek doorkomen dan viel je in het water, ook onder stroom. Mensen werden uitgehongerd en stierven. Deze waren dan weer voedsel voor de andere mensen in de cel. Erg heftig en zo onmenselijk. Niet voor te stellen.

Hierna vertrekken we naar de laatste stop: Garden City Mall (yes, again). Ik heb een hele leuke boda driver. Ik knoop een gesprekje aan en we hebben het over hoe belangrijk de Engelse taal eigenlijk wel niet is. Je kan je dan overal redden natuurlijk. Als ik vertel dat ik in dit deel van de stad nog nooit ben geweest krijg ik er een geheel gratis tourtje bij. Alle gebouwen worden uitgelegd en ik weet nu precies wat er in dat deel van de stad allemaal te vinden is 😉 Aangekomen bij de Mall gaan we snel naar de Service centre. Deze vrouw kijkt me aan alsof ik gek ben, mijn mobiele data stond namelijk gewoon uit waardoor ik natuurlijk geen internet had (duh…). Er wordt hard gelachen. We halen wat boodschappen

en vertrekken vervolgens richting huis. We bakken een tosti. Hierna besluiten we om pannenkoeken te maken voor de komende dagen. Maguru (de bewaker) is ciabatti aan het maken. Vergelijkbaar met pannenkoeken, alleen dan gemaakt met meel, zout, water en olie. Wij zijn na een kwartiertje al klaar terwijl Maguru hard aan het zwoegen is 😉 We laten hem pannenkoek proeven en gaan vervolgens gezellig met hem in de buitenkeuken zitten. De waakhondjes komen ook tot leven.

Maguru laat ons ook ciabatti proeven. Veel verschil is er niet, pannenkoeken zijn gewoon dunner (en duurder). We hebben een gezellige middag met Maguru en kletsen erop los. Vervolgens gaan we nog een rondje groentekraampjes voor het avondeten. We willen gebakken aardappeltjes maken met sla en kip. Mislukt! De aardappels waren te lang gekookt, de kip was nog bevroren en de sla was prima. Uiteindelijk gooien we de aardappels bij de kip (welke wel een lekker sausje had). Hierdoor creëren we eigenlijk de Nederlandse aardappels met jus, en dit is prima te eten. Een gin-tonic’je wordt gedronken, de blog wordt geschreven en er wordt weer gezellig gekletst. Leuk feitje: de lemons waren gewoon sinaasappels, maar dan dus met een groene buitenkant! Ha, stomme verkoper 😉 Leuke avond zo dus! Slaaplekker allemaal.

Tot de volgende!